Σεπτέμβρης 2006

Στο δρόμο του γυρισμού, ανάμεσα στους μεθυσμένους του βρώμικου λεωφορείου, άκουγα την ανυπέρβλητη μελοποίηση του Σωκράτη Μάλαμα του ποιήματος του Κωνσταντίνου Καβάφη, Δεκέμβρης 1903:


"Κι αν για τον έρωτα μου δε μπορώ να πω
αν δε μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια
όμως το πρόσωπό σου που κρατάω μες την ψυχή μου
ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου
ημέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου

Τις σκέψεις και τις πράξεις μου πλάθουν και ζωγραφίζουν
σ' όποιο θέμα κι αν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω..."


Κρίμα που ο συγχρονισμός είναι τόσο κακός κάποιες φορές... Ή μήπως όχι;